21

sty

2017

Ban na Party LAN

Wzięło mnie trochę na wspominki. Granie przez internet kiedyś było drogie. W czasach, kiedy każdy bit przesłany przez linię telefoniczną wiązał się z ubytkiem w portfelu, niewielu korzystało z tej usługi, a jeśli już to rzadko w celu grania. Zanim pojawiły się sensowne abonamenty za korzystanie z połączeń internetowych, by korzystać z dobrodziejstw sieci, należało mieć całkiem spory worek pieniędzy leżący odłogiem. I nie było to wcale tak dawno temu, bo jeszcze 17 lat temu, korzystanie z internetu w Polsce, dla wielu było szczytem marzeń. Na zachodzie sytuacja wyglądała odrobinę (ale tylko odrobinę) lepiej, a to oznaczało, że docierały do nas już pierwsze produkcje, pozwalające na zabawę w sieci.

Czytaj dalej…



19

sty

2017

Nintendo i światełko na końcu tunelu

Jaka była niedawna konferencja Nintendo Switch, każdy widzi. No przynajmniej każdy, kto znalazł trochę czasu, żeby ją obejrzeć. Nie była jakąś wielką katastrofą, nie była też specjalnie spektakularna, choć była na wskroś japońska, z japońską, praktycznie martwą publicznością, która zdawała się, że nawet połową oddechu nie zareagowała na to co działo się na scenie. Wiemy nieco więcej o tym, czego możemy spodziewać się po nowej konsoli Nintendo. Większość z tego co pokazano, potwierdza moje obawy co do Switcha, o których wspominałem już nie raz (TU i TU). To co jest największym plusem tej konsoli, jest też największym jej minusem. Jest to urządzenie hybrydowe, które ma być zarówno handheldem, jak i konsolą stacjonarną w jednym. Dla wielu jest to wielka zaletą, bo pozwala to na granie zarówno w drodze, jak i na większym ekranie, w domu. Jest to też wielki problem dla Nintendo, bo jego konkurencję stanowi zarówno PS4 i Xbox One, jak i telefony komórkowe. W dodatku Japończycy nie uśmiercają jeszcze 3DSa i reklamują swoją konsolę jako urządzenie domowe, które ewentualnie można wynieść w dzicz. To z kolei oznacza, że konkurują także sami ze sobą. Switch nie będzie miał więc łatwego życia, bo jako konsola stacjonarna jest zdecydowanie za słaby, w stosunku do konkurencji, a dystans ten będzie się jeszcze powiększał, zważywszy na niedawną premierę PS4 Pro i Xbox One Scorpio.

Rozumiem decyzje jakie podjęło Nintendo, bo wiążą się one z sytuacją na rynku Japońskim, gdzie konsole stacjonarne się nie sprzedają. Handheldy z kolei radzą sobie świetnie i co ciekawe, w Kraju Kwitnącej Wiśni, Vita wyprzeda 3DSa pod względem ilości sprzedanych egzemplarzy. O ile reszta świata przerzuciła się albo na komórki, albo została przy potężniejszych, stacjonarnych maszynach, w ojczyźnie Nintendo wszystko stoi na głowie. Choć gry na telefony są popularne, to nie stoją one w konkurencji do konsol przenośnych. Konkurencją są z kolei konsole stacjonarne. Biorą to pod uwagę łatwo  zrozumieć decyzje ojców Mario, jednak podejrzewam, że myśląc jedynie o rodzimym rynku, kopią oni sobie jednak grób poza Japonią. O ile jeszcze w USA grupa fanów, jest w stanie samą nostalgią utrzymać wstępną sprzedaż Switcha na pewnym minimalnym poziomie, to w reszcie terytoriów szykuje się wielka klapa. Mam ponadto wrażenie, że nawet w Ameryce, kiedy  przejdzie wstępny hype i użytkownicy zorientują się, że nie ma w co grać, na tym systemie, to sprzedaż spadnie na łeb na szyję. Wątpię też, by stara sztuczka z dalszym napędzaniem zapotrzebowania i  zainteresowania konsolą, poprzez sztuczne zaniżanie produkcji konsoli, które generuje informację o kompletnym wyprzedaniu urządzenia, raczej tym razem nie zadziała. Po tegorocznych zakupach świątecznych i problemach dostaniem NES Classic Edition, ludzie zaczynają dostrzegać to co robi Nintendo i z czystej przekory mogą całkowicie odpuścić kupno Switcha.

Może i większość z rzeczy, o których piszę, nie miała by znaczenia, gdyby konsola miała już podczas premiery, silną bibliotekę gier, w które można by było pograć. Na konferencji zaprezentowano bardzo mizerną ilość tytułów. Jest to problem, z którym Nintendo nie potrafi sobie poradzić już od czasu Wii i mam wrażenie, że z każdą premiera nowej konsoli jest co raz gorzej. Co prawda, nowe tytuły first party są w drodze i ich premiery zostały rozłożone na resztę roku i nie jest to kompletna pustynia, jaką oferowało Wii U, jednak wydaje mi się, że wciąż jest to mało i brak przede wszystkim gier od innych wydawców. W dodatku może ich kompletnie zabraknąć, bo Switch nie jest wystarczająco silny by udźwignąć gry z konsol konkurencji, bez większych zmian, ze względu na niewystarczającą moc obliczeniową. Tworzy to sytuację, w której by sprzedać nową konsolę potrzeba więcej gier, a więcej gier pojawi się tylko wtedy, kiedy nowa konsola się sprzeda. I choć wielu zapowiedziało, że jakiś tytuł na Switcha wypuści, to już podobne zapewnienie słyszeliśmy wcześniej i nic one nie znaczyły w przypadku WiiU. Stąd liczba 80-ciu  gier, jakie ponoć są w produkcji, z zewnętrznych źródeł, wcale nie robi wielkiego wrażenia, szczególnie, że twórcy spoza samego Nintendo, którzy pokazali się na scenie, nie mieli do pokazania nic poza własną facjatą i ładnymi obietnicami (Suda51 nawet powiedział, że nic jeszcze nie zaczął i nawet nie wie do końca o czym będzie jego gra). Potwierdzono też niewielki rozmiar pamięci wewnętrznej konsoli, która dysponuje jedynie 32GB miejsca na dysku. Co prawda, można ją rozszerzyć za pomocą kart pamięci, te jednak są wolniejsze nawet od standardowych dysków twardych, znajdujących się w większości PCtów i zużywają się od nich nieporównywalnie szybciej. To z kolei pozwala mi wierzyć, że Nintendo dalej nie rozumie jak działa pobieranie gier z sieci i ich infrastruktura dalej nie będzie na nawet akceptowalnym poziomie, a dodatkowo trzeba będzie za nią płacić i kroki takie zostały podjęte tylko dlatego, że konkurencja również oferuje płatne usługi. Dodatkowo, oferta darmowych gier, jakie miałyby pojawić się w abonamencie, też nie wygląda specjalnie interesująco i jeśli będą to faktycznie tylko pojedynczy tytuł z NES i SNES, który w dodatku znikają po miesiącu, to jest to kpina z fanów.

Mam jednak wrażenie, że Nintendo nie odkryło jeszcze wszystkich kart. To sugeruje poniższy wywiad, w którym widać, że firma jest świadoma problemów, jakim musi sprostać.

Mowa w nim między innymi o tym, że w produkcji jest faktycznie jeszcze sporo gier, które mają się pojawić na Switchu. Jeśli uda się je pokazać do czasu premiery, to może okazać się, że wady konsoli przekuje się w jej zalety. W końcu gry, dostępne jedynie na danej platformie, stanowią najważniejszy element, który sprzedaje platformę. Wtedy, wyjątkowa architektura, która wspiera produkcje przystosowane do tego systemu,  które mogą pojawić się tylko na nim, staną się podstawą do kupna konsoli dla wielu. Należy mieć nadzieję, że Nintendo będzie w stanie przekuć problemy przed jakimi staje na stopnie, po których wespnie się z powrotem na szczyt. To, że są świadomi problemów, oznacza, że mogą skorygować jeszcze swoje plany do czasu premiery urządzenia. O ile nie wiele zmieni się w przypadku samego hardware’u (no może poza późniejszymi modelami z większą ilością pamięci wewnętrznej, bo to akurat zmienić mogą), to wiele jeszcze można zrobić od strony softwarowej. Zapowiedź nowych tytułów, zmiany w usługach online, które płatne będą dopiero od jesieni, na tym polu jest sporo miejsca do manewru. Jeśli tylko Nintendo będzie odrobinę mniej japońskie i uparte, wiele się jeszcze może zdarzyć.



24

paź

2016

Dalej o Nintendo

Po cichu mam nadzieję, że ludzie trochę ochłonęli już po zapowiedzi Nintendo Switch i będą w stanie spojrzeć na konsolkę trochę bardziej krytycznym okiem. Gracze chcą by Nintendo wykaraskało się z kłopotów, w które obecnie się wpakowało; Stąd też przesadnie optymistyczne reakcje na nowy produkt. Sam chętnie zobaczyłbym, jak rodzice hydraulika Mario wyczołgują się z dołka i stoją na równi z innymi producentami konsol. Jednak może się okazać, że co by nie zrobili ich los jest już przesądzony. Nawet jeśli Nintendo stworzyłoby konsolę mogącą konkurować z Sony i Microsoftem, to w pewnym sensie jest już za późno, by wejść w tą generację sprzętu. Sprzęt Nintendo musiałby być niezwykle potężny, żeby móc stanąć w szranki z konkurencją, a na to się nie zapowiada. W dodatku może się okazać, że nie pomoże bycie liderem na rynku konsol mobilnych. Zresztą, to jak łatwo stopnieć może poparcie dla Nintendo i jak szybko może się okazać, że znów nie będzie miało ono wsparcia developerów 3-rd party, można zaobserwować po reakcji wydawców i producentów na twitterze. Gdy spytano o porty Skyrima i gier 2K, to wydawcy odmówili komentarza i jedynie zapewnili, że wspierają Nintendo. Podobne wypowiedzi słyszeliśmy w przypadku premiery Wii U. Historia lubi się powtarzać.

Wszystko wydaje się sugerować, że czasy Game Boy’a minęły bezpowrotnie. Na rynku może już nie być miejsca dla dedykowanej, przenośnej maszyny do grania. W momencie, kiedy większość społeczeństwa posiada już urządzenie, na którym może grać w przestrzeni publicznej, zawsze przy sobie i jednocześnie jest ono aparatem, telefonem, i odtwarzaczem  muzyki, to jakie szanse ma dedykowany grom handheld? Może sytuacja wyglądała by inaczej, gdyby widownia oczekiwała wielkich, wciągających, głębokich produkcji. W rzeczywistości jednak, granie w nie nie sprawdza się w autobusie, a to jest właśnie główny powód sukcesu małych gier na komórki. Tu zwyciężają małe gry, które można obsłużyć jedną ręką, trzymając się słupka w jadącym pojeździe. Produkcje, które są dobre na krótkie sesje i nie zabierają zbyt wiele uwagi, dzięki czemu nie przegapimy naszego przystanku, a jednocześnie zabijemy kilka chwil, które mijają zanim dojedziemy do naszego celu.

Telefon komórkowy ma większość ludzi, jest on tak mały,  że mieści się w naszej kieszeni. Choć granie na nim nie jest zbyt wygodnie, większości ludzi to nie przeszkadza i trzeba mieć świadomość, że dziś dzieciaki nie uznają już fizycznych przycisków, za coś co wymaganego do wygodnego grania, a podobny trend można już zaobserwować także w przypadku nawet starszych graczy. Może dlatego, że wielu casuali nie miało nigdy pada w ręce. Ignorancja potrafi być błogosławieństwem. Kiedy nie wiesz, że może być lepiej, to że jest gorzej wcale nie będzie Ci przeszkadzać. Casualowy segment, w który celowało do tej pory Nintendo, nie składa się z hardcorowych graczy i niekoniecznie pokrywa się z użytkownikami innych konsol. I dla tych ludzi, to jak działają telefony i jakie ograniczenia oferują, w zupełności wystarczy. Nikt nie będzie wydawała dodatkowych pieniędzy, by pograć 5 minut w publiczny, transporcie, czy po to by zrelaksować się chwilę w kolejce do dentysty. Szczególnie, że musiałbyś się na to przygotować i brać kolejne urządzenie wszędzie ze sobą.

Kolejnym problemem jest wielkość Switcha. To jest wielki tablet. Coś czego nie możesz wsadzić do kieszeni. Coś, co będzie wymagało od Ciebie noszenia plecaka, albo torby. Dlaczego masz nosić produkt Nintendo, skoro masz ze sobą komórkę? Mam nawet wrażenie, że twórcy Switcha są świadomi w jakiej sytuacji się znaleźli, bo w reklamie, jaką nam zaprezentowano, pojawiają się raczej ludzie którzy zdają się trochę poważniej podchodzić do grania. Pozostaje tylko pytanie, czy ludzie do tej pory ignorujący tego typu produkty i przywiązaniu do mocarnej, stacjonarnej konsoli, czy PC, będą zainteresowani czymś w tym rodzaju? Sprzedaż Nvidia Shield, czy Vity, zdaje się temu przeczyć. Nawet ten segment rynku gra na telefonach komórkowych. Wydaje mi się, że Switch może liczyć na maksymalnie 20 milionów sprzedanych egzemplarzy w ciągu całego swojego konsolowego życia, nie więcej. Nie zdziwię się, jeśli będzie to jednak połowa z tego, czyli dokładnie ta sama liczba, co ilość sprzedanych egzemplarzy Wii U. Ponadto znam wielu graczy, którzy nie specjalnie są zainteresowani grami Nintendo, szczególnie że moje pokolenie jest nostalgiczne bardziej w kierunku PlayStation niż NESa, SNESa, czy N64 i mówię tu  nie tylko o Polsce. Są to osoby, które tylko czekają, aż wiekowy gigant podzieli los SEGA i stanie się jedynie twórcą gier, bez konsoli, na którą trzeba wydać dodatkowe pieniądze. Życzą więc Nintendo jak najgorzej.

Na koniec chciałbym napisać parę słów na temat problemów, jakie dostrzegam w hybrydowej konstrukcji Switcha. Dotyczą one głównie pamięci i tego jak drogie potrafią one być. Konsola ma być jednocześnie przenośna, jak i stacjonarna. Nie wyobrażam sobie, by współczesna maszyna do grania, która ma zagościć pod telewizorem, nie posiadała dysku twardego, którego pojemność nie sięgałaby przynajmniej 1TB. Nie wyobrażam sobie, by współczesna konsola koncentrowała się jedynie na fizycznych nośnikach i ograniczała pobieranie gier. Ilość pamięci ogranicza jednocześnie to, że maszyna musi być mobilna. Nie można zamontować w przenośnej konsoli tradycyjnego, taniego dysku twardego, z obrotowymi magnetycznymi talerzami. Musiała by to być pamięć flash, jakiś rodzaj dysku SSD. A to generuje spore koszta, a jeśli zastosować jakieś inne rozwiązanie, to konsola może okazać się koszmarnie wolna (co wcale by mnie nie zdziwiło, szczególnie zważając na to jak powoli wszystko wczytuje się zarówno na Wii U jak i na 3DSie). Wii U miało maksymalnie 32 GB wbudowanej pamięci i pozwalało na podłączenie zewnętrznego dysku twardego. Wątpię by Switch był wyposażony w odpowiednią ilość pamięci, by mógł być zarówno dobrym handheldem, jak i konsolą stacjonarną, szczególnie spoglądając na to, że większość współczesnych urządzeń przenośnych z wielkim trudem dobija do 500 GB i dotyczy to sprzętu z wyższej półki cenowej. Nintedno musiałoby naprawdę mieć jakiegoś asa w rękawie, który pozwoliłby im na produkowanie tanich, szybkich nośników pamięci. Zresztą, podobne zastrzeżenia mam co do kartridża, na jakim mamy kupować fizyczne wersje gier na konsole. Jego cena nie może raczej konkurować z krążkami Blu-ray, których produkcja jest niezwykle prosta i tania. Problemy z nośnikami są zresztą starym nemezis ojców Mario. Ich konsole, od czasów Nintendo 64 zmagały się z niewystarczającą ilością pamięci, czy to na kartridżu, później nośniku optycznym (te głupie małe płytki Game Cube), a nawet pamięci wewnątrz konsoli, jak w przypadku Wii (stąd ograniczenie wielkości gier na Wii Ware, które mogły mieć maksymalnie 40MB) i Wii U. Zobaczymy jak to będzie tym razem, jednak jest to jeden z elementów, który naprawdę mnie martwi.

Nintendo zapowiedziało, że do końca roku, nie mamy co liczyć na dodatkowe informacje dotyczące ich najnowszej konsoli. Kolejny mój posta na jej temat, pojawi się zapewne więc już 2017, może już po jej marcowej premierze. Na koniec coś pozytywnego. Już teraz marketing Nintendo Switch, jest nieporównywalnie lepszy od tego z ery Wii U.



20

paź

2016

NX, NS, Switch to Vita

Parę miesięcy temu pisałem o tym, że jeśli plotki na temat tego jak zaprojektowana jest konsola, która wówczas nosiła kryptonim NX, okażą się prawdą, to Nintendo będzie w sporych tarapatach. Wpis, o którym mowa możecie znaleźć TU. Głównym problemem, w przypadku urządzenia hybrydowego, będącego konsolą przenośną i stacjonarną, jest to jak różne są gry projektowane z myślą o tych dwóch rodzajach platform. W tej materii moja postawa się nie zmieniła. Dowiedzieliśmy się też, jaką mniej więcej mocą obliczeniową ma dysponować Nintendo. Co prawda, chip o który ma napędzać konsolę, nie był jeszcze nigdzie oficjalnie prezentowany, ale jest to potomek komórkowej Tegry. Czysty Sequel z dwójką w tytule. Nie zwiastuje to konsoli o wysokiej mocy obliczeniowej, a raczej coś co z trudem będzie próbowało zrównać się z osiągami PS4 i Xbox One. Zaprezentowany materiał, ja na razie wskazuje przenośną wersję Wii U. Może i była by to ciekawa strategia, kiedy premierę miała wspomniana w poprzednim zdaniu, poprzednia stacjonarna maszyna Nintendo, jednak dziś to już za mało. Przypomina to niemal jakąś androidową konsolę z Kickstartera. Mam wrażenie, że  twórcy Famicona, znów pozostają dwie generacje konsol z tyłu za konkurencją. W dodatku, dziwaczna architektura Nintendo Switch sprawia, że znów Japończycy pozbawili się pełnego wsparcia twórców gier z poza swojego kręgu interesów. Nowa platforma korzysta z zupełnie innej technologii niż ta dostępna w przypadku maszyn konkurencji, co wymusza na twórcach dodatkowe koszty związane z portowaniem produkcji. W dodatku przenośność konsoli sugeruje małą pojemność pamięci wewnętrznej, co może oznaczać, że Nintendo znów poskąpiło na rozwoju infrastruktury sieciowej i zachowają dotychczasowy upośledzony system, w którym dwóch użytkowników nie może nawet wysłać do siebie wiadomości z poziomu konsoli, czy połączyć się w jednej grze, bez użycia skomplikowanego systemu kodów. Dziś mało kto gra ze znajomymi przy jednej konsoli (czy nawet w jednym pokoju na wielu maszynach), ludzie używają sieci. Znów jest to konsola bardziej skrojona na rynek japoński, niż na to by podbijać świat. Choć usieciowienie w kraju kwitnącej wiśni jest całkiem niezłe, to Japończycy nie są miłośnikami dystrybucji cyfrowej i gier sieciowych (co innego Koreańczycy). Zresztą, obejrzyjcie zwiastun i sami przekonajcie się, jak wygląda Switch.

Na koniec chciałbym wspomnieć o jeszcze jednym dużym problemie. Czy naprawdę Nintendo musiało pozbyć się swojego, naprawdę dobrego, przez wiele lat opatentowanego, d-pada? Przecież to zbrodnia, by zastępować go tymi guziczkami, przypominającymi coś, co mogłoby się znaleźć w chińskiej podróbce konsoli. Mam wiele zastrzeżeń co do ergonomii urządzenia, która kojarzy mi się z handheldami Nintendo, które za super wygodne uznać nie można. Kanciastość urządzenia, będzie sporym problemem w przypadku dłuższej gry. Już dawno pad do NESa przestał być wyznacznikiem ergonomii. Naprawdę mam nadzieję, że się mylę, ale to urządzenie, zdecydowanie wygląda jak coś, co będzie kosztowało w przyszłości Nintendo nie jeden ból głowy. Jak na razie mam wrażenie, że wielkie korporacje rzadko uczą się na błędach konkurencji i Nintendo Switch podzieli los PS Vita.